fbpx
Home BLOG Łaknienie spaczone – pica

Łaknienie spaczone – pica

by Anna Paluch
Łaknienie spaczone

Łaknienie spaczone

Łaknienie spaczone – pica

Pomijając kilka liter alfabetu w naszym przeglądzie przechodzimy do zaburzenia określonego jako pica- czyli łaknienie spaczone. Jest to zaburzenie polegające na zjadaniu produktów uznanych za niejadalne. O ile, w dzieciństwie takie zachowanie jest wynikiem nieświadomości dziecka na temat tego co jest, a co nie jest jadalne, tak w późniejszym wieku lub dorosłości jest to zaburzenie.

Klasyfikacja DSM V, a więc amerykańska klasyfikacja zaburzeń psychicznych, wydzieliła zaburzenia odżywiania jako osobną katergorię, a pica znalazła tam swoje miejsce jako osobne zaburzenie.

  • Pica
  • Zaburzenie przeżuwania
  • Zaburzenie polegające na ograniczaniu/unikaniu przyjmowania pokarmów
  • Jadłowstręt psychiczny
  • Żarłoczność psychiczna
  • Zaburzenie z napadami objadania się
  • Inne określone zaburzenie jedzenia i odżywiania się

To zaburzenie występuje najczęściej u dzieci, u starszych dzieci opóźnionych w rozwoju oraz u osób, którym brakuje jakiegoś składnika odżywczego. Dlatego często cierpią na nią kobiety w ciąży. Jeśli chodzi o określenie wieku dla dziecka, kiedy przestaje być to „normą” związaną z rozwojem, a staje się zaburzeniem to dwa lata, jeśli chodzi o wiek biologiczny i umysłowy. Czas trwania zaburzenia by spełniał kryterium to miesiąc, przez niektórych badaczy uznane zostają 3 miesiące. Jest to spożywanie produktów niejadalnych conajmniej 2 razy w tygodniu. 

Za główne przyczyny zespołu łaknienia spaczonego uznaje się:

• opóźnienie w rozwoju umysłowym;

• niedobór żelaza (w 50% przypadków najczęstsza przyczyna) lub cynku;

• otępienia i zaburzenia świadomości;

• trwałe zmiany w mózgu, np. nowotwór ośrodkowego układu nerwowego;

• zaburzenia nerwicowe;

• schizofrenię;

• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne;

• występujące u nastolatków zaburzenia odżywiania i problemy wynikające z restrykcyjnych diet;

• niski status społeczno-ekonomiczny (niedożywienie);

• wpływy kulturowe (rytuały o znaczeniu religijnym);

• niedostateczny poziom dopaminy w mózgu,

Jak widzimy to czynniki wynikające najczęściej z zaburzeń współwystępujących lub związane z brakiem dostępu do jedzenia, czy kulturowymi rytuałami. Trzeba więc brać pod uwagę tło wystąpienia problemu. 

Łaknienie spaczone ma swoje nazwy w zależności od spożywanego produktu:

•Aerofagia (połykanie powietrza)
•Amylofagia(konsumpcja skrobi)
•Kautopireiofagia(zjadanie wypalonych zapałek)
•Koniofagia(konsumpcja kurzu)
•Koprofagia (konsumpcja kału)
•Emitofagia(konsumpcja wymiocin)
•Geomelofagia(nienormalne zjadanie surowych ziemniaków)
•Geofagia (zjadanie ziemi)
•Hematofagia(wypijanie krwi)
•Hialofagia(konsumpcja szkła – np. z okien i butelek)
•Litofagia(zjadanie kamieni)
•Autokanibalizm
•Trichofagia(zjadanie włosów lub wełny)
•Urofagia(wypijanie moczu)
•Ksylofagia(konsumpcja drewna)
•Mukofagia(konsumpcja wydzielin z nosa)
 
Pica bardzo często ustępuje sama. Groźna staje się wówczas gdy w znaczący sposób upośledza codzienne funkcjonowanie człowieka (silny przymus spożywania danej substancji) lub koncentruje się na spożywaniu rzeczy niebezpiecznych dla zdrowia. Leczenie zależy oczywiście od tego, kogo dotyka problem. Jeśli są to osoby z problemami psychicznymi jest to wzięte pod uwagę w terapii. Osobom, którym brakuje jakiegoś składnika odżywczego pomaga suplementacja i wsparcie psychologiczne. Lekceważenie długotrwałych i nieustępujących objawów tej choroby może prowadzić do zaburzenia funkcjonowania przewodu pokarmowego. Najważniejsze jest odkrycie źródła problemu by móc zastosować odpowiednią terapię. 
 

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym jak nawiązywać relację i prowadzić osobę z zaburzeniem odżwywiania? Zapraszam na szkolenie!

Łaknienie spaczone

ZAPOZNAJ SIĘ Z PLANEM SZKOLENIA

 
 

You may also like