Permareksja. Permanentnie na diecie.
Kierowanie się zasadami zdrowego stylu życia i dbanie o zdrowie dzięki diecie i aktywności fizycznej jest godne pochwały. Co jednak, jeśli całe nasze życie podporządkujemy byciu na diecie? Dotyka nas permareksja – uzależnienie od bycia na diecie.
Permareksja, a więc podporządkowanie swojego życia diecie jest o tyle groźnym zjawiskiem, że niedocenianym. W końcu to nadwaga, otyłość jest negatywnie odbierana, ale liczenie kalorii, pilnowanie reguł dietetycznych, czy może być czymś niewłaściwym? Dopóki działanie osoby będącej na diecie jest oparte na racjonalnych argumentach nie stanowi problemu, kiedy jednak staje się to uciążliwością i wpływa na inne sfery życia może być destrukcyjne. Permarektyk zna właściwie na pamięć tabele kaloryczne, ciągle studiuje składy i jadłospisy pod względem ilości i jakości składników, by były zbieżne z jego założeniami dietetycznymi. Celem nie zawsze jest redukcja masy ciała, bo problem dotyczy też osób szczupłych. Takie postępowanie to często efekt wygranej walki z nadwagą czy otyłością, lęk przed przybraniem wyzwala mechanizmy usilnie monitorujące sposób odżywiania. Dla wielu osób samo przestrzeganie reżimu jest nagradzające, więc nie muszą mieć z tego żadnych widocznych już efektów.
W naszym życiu powinno się znaleźć miejsce na różne obowiązki i przyjemności. Kiedy jedna sfera życia np. jedzenie zajmuje nam większość czasu i myśli jest to niezdrowe i obciążające dla psychiki. Ciągle się kontrolujemy, żyjemy w napięciu. Efektem ciągłego myślenia o jedzeniu jest albo odpuszczenie w pewnym momencie reguł dietetycznych i objadanie się, albo podporządkowanie swojego życia diecie i ćwiczeniom i wycofywanie się z życia społecznego, rodzinnego, aż do popadnięcia w anoreksję. Przecież dotyka osób w różnym wieku i zaczyna się często od niewinnej diety.
Warto zastanowić się, ile czasu poświęcamy na myślenie o jedzeniu? Zachęcam do powrotu do artykułu: „Jak często myślisz o jedzeniu?„ i stworzeniu swojego wykresu. Zastanów się jak zmniejszyć znaczenie dziedziny życia jaką jest dieta i jedzenie na rzecz innych sfer.
Jedną z odmian permareksji jest jeszcze bardziej wyniszczająca reksja, a więc alkoreksja. Występuje kiedy osoba usilnie liczy kalorie i prowadzi restrykcyjną dietę, po to by móc pozwolić sobie na picie większej ilości alkoholu. Chyba nie muszę przekonywać jaka to wybuchowa mieszanka dla organizmu: mała ilość jedzenia i duża ilość alkoholu. Skrajnie nieodpowiedzialne, niestety popularne wśród młodych, ambitnych osób. Prowadzi to do wystąpienia uzależnienia i rozwinięcia się anoreksji.
Takie wydawać by się mogło prozdrowotne zachowania żywieniowe, pomijając alkoreksję, przecież nie są takie groźne. Niestety kiedy taki stan się przedłuża, zachowania stają się przymusowe i niekontrolowane pojawiają się dodatkowo problemy w relacjach i brak zrozumienia. To skutkować może wahaniami nastroju, obniżeniem nastroju, zmęczeniem psychicznym. Wielu osobom brakuje świadomości o istnieniu problemu, dlatego ważna jest czujność osób bliskich, ale też specjalistów, u których szukają fachowych porad do stosowania jeszcze większych restrykcji. Dlatego tak ważne jest oddzielanie sytuacji diety i prowadzenia zdrowego stylu życia. Istotne jest wyjaśnienie, że przedłużające restrykcje mogą prowadzić do problemów z drugiej strony kontinuum zaburzeń odżywiania. Pomocne jest wyjaśnienie dokładne, fachowe jak przebiegają procesy metaboliczne i że nie warto obawiać się lęku przed przytyciem, jeśli nasz bilans kaloryczny będzie ujemny czy równy zero.
Zaburzenia odżywiania w pracy dietetyka, lekarza, trenera
Zapraszam na specjalistyczny, zupełnie nowy Ekurs psychodietetyczny poruszający tematykę zaburzeń odżywiania. Praca z osobami cierpiącymi na zaburzenia odżywiania wymaga podejścia interdyscyplinarnego, chorzy trafiają często do dietetyka, lekarza czy trenera w celu uzyskania dodatkowego wsparcia. Warto być dobrze przygotowanym do tej współpracy, która wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności psychologicznych.
Start 1 edycji: 20 czerwca
