20 dni dla stresu: Równowaga
Z jednej strony mamy osobę żyjącą w chaosie. Zazwyczaj spóźnioną, zapominalską i nieogarniętą. Uważa, że wszystko zapamięta, zapominając o wszystkim. Stara się znaleźć na wszystko czas, przez to robiąc wszystko po łepkach. Często pada zmęczona i nie wie w co włożyć ręce, bo wciąż zaczyna coś nowego, skutkiem czego wszystko jest rozpoczęte, a nic nie zakończone. Stresuje się tym i przeżywa, czuje się źle i zazdrości tym wszystkim zorganizowanym. Dodatkowo czuje się winna wobec tych, o których sprawach zapomniała.
Z drugiej strony mamy osobę z gotowym planem na każde wydarzenie. Planuje z wyprzedzeniem i pragnie by wszystko szło po jej myśli. Bierze pod uwagę wszystkie czynniki, zapominając jednak, że nie na wszystko mamy wpływ. Owszem wyjeżdża wcześniej na spotkanie bo wie, że w tych godzinach są korki, ale stresuje się kiedy druga osoba nie przychodzi na czas, bo takich okoliczności nie przewidziała. Czuję frustrację, kiedy ktoś popsuje jej plany, albo wprowadzi chaos np. dzieci na jej idealnie zorganizowanym przyjęciu. Brakuje jej spontaniczności, nie potrafi odpuścić przez co często się stresuje.
Widzisz? Stres sytuacyjny dotyka każdego z nas, tego kto żyję w spontanicznym chaosie jak i osobę z planem na każdy punkt programu swojego życia. Inne sprawy wywołują w tych osobach stres i okazuje się, że to głównie nasze nastawienie generuje napięcie. Przecież można spróbować się rozwinąć w sztuce organizacji, żeby zaplanować choćby podstawowe kwestie w życiu. Przecież można zorientować się, że nasze życie to interakcje z ludźmi i nie zawsze wszyscy czytają w naszych myślach i nie są tak zorganizowani jak my.
Sami w siebie uderzamy naszym nastawieniem do życia, tym co myślimy i jak pojmujemy podstawowe kwestie. Widać, nie ma czego zazdrościć drugiej osobie, bo każda ma powód do stresu bez względu na chaos życia czy idealne uporządkowanie. A to tylko przykład jednej ze sfer naszego życia, w której możemy się tak różnić, a mieć tak samo dużo subiektywnych powodów do stresu.
Do której grupy należysz? Zatrzymaj się i zastanów.
Czy poziom napięcia jakie przeżywasz spadłby gdybyś spróbowała wprowadzić kilka organizacyjnych udogodnień? Może warto zapisywać wszystko, co uważasz, że zapamiętasz? Wystarczy notatnik w telefonie, który zawsze masz przy sobie. Nie musisz planować tygodnia od A do Z w specjalnym planerze, jeśli i tak nie jesteś w stanie się tego trzymać. Zacznij od małych kroków. Zapisz najważniejsze sprawy na cały tydzień, które są do zrobienia. Niech to będzie minimum, które musi być zakończone. Przy pierwszym sukcesie zmotywujesz się do dalszego planowania.
A może brakuje ci spontaniczności? Zastanów się jakie czynniki mogą wpłynąć na sprawę, którą masz w planie. Ile z nich zależy od ciebie, a ile nie? Musisz zrozumieć, że nie wszystko od nas zależy, kiedy w grę wchodzą relację. Kiedy coś idzie w innym kierunku, niż założyłeś, zamiast panikować i czuć stres zastanów się, czy to naprawdę takie ważne? Jeśli to tylko ważne dla ciebie, może warto odpuścić? Jeśli wpłynie na wynik pracy grupy, warto się po prostu odezwać.
Każdy powód jest dobry, żeby poczuć stres. Tylko czy warto? Czy mała zmiana albo dobry plan to coś naprawdę przerażającego? Zobacz, że wpłynie nie tylko na obniżenie twojego napięcia, ale również na jakość relacji i twoje uczucia wobec innych, bez frustracji, bez poczucia winy.
Projekt 20 dni dla stresu jest wstępem do „E-kursu Stress Out! Zarządzanie stresem w zdrowiu”, sprawdź szczegóły. Stres wywołują czynniki zewnętrzne, ale to nasz umysł nadaje im znaczenie i rangę tragedii. Udział w E-kursie jest świetnym sposobem by jeszcze mocniej popracować nad relacją ze stresem.
Odnowiona edycja kursu rusza w połowie lipca, dołącz do listy oczekujących.
