„Nie wyglądasz jakbyś miała problem z jedzeniem”. Co musimy wiedzieć o przebiegu zaburzeń odżywiania?

Kto stawia diagnozę dotyczącą zaburzeń odżywiania? Dlaczego kryteria diagnostyczne nie powinny być naszym jedynym wyznacznikiem, kiedy zaburzenia rozwijają się niepełnoobjawowo? Kiedy możemy mówić o zaburzeniach odżywiania, które wcale nie „kojarzą” nam się z tradycyjnym postrzeganiem problemów z relacją z jedzeniem? I wreszcie, jak każdy z nas może wpływać na społeczne czynniki wywołujące zaburzenia odżywiania? Bo możemy! Nasza czujność i uważność na siebie i osoby z bliskiego otoczenia ma ogromne znaczenie. Tego wszystkiego i jeszcze więcej dowiesz się z podcastu – moim gościem jest Monika Piotrowska – psycholog, psychoterapeutka i prezeska Ogólnopolskiego Centrum Leczenia Zaburzeń odżywiania. 

„Nie wyglądasz jakbyś miała zaburzenia odżywiania” – to często słyszą nasze pacjentki, stwierdziłyśmy wspólnie z Moniką i to jeden z ważnych wątków naszej rozmowy. Nie trzeba wyglądać, nie trzeba mieć etykiety zaburzeń odżywiania z klasyfikacji, nie trzeba wymiotować, żeby mieć bulimię i nie trzeba mieć niedowagi, żeby mieć anoreksję. Pełnoobjawowe zaburzenia odżywiania występują rzadziej, częściej mamy do czynienia z wątpliwościami na temat stanu pacjenta, który w jego odczuciu czy w opinii najbliższych „nie wygląda” na chorego. To krzywdzące i bardzo groźne postrzeganie zaburzeń. W przypadku zaburzeń odżywiania czas i zaawansowanie objawów mają duże znaczenie w terapii, dlatego im wcześniej zareagujemy, tym większa szansa na krótsze i skuteczniejsze leczenie. 

Co powinno nas niepokoić? Jeżeli mamy jakąkolwiek wątpliwość na temat swojego sposobu jedzenia i relacji z jedzeniem, ciałem, znaczeniem aktywności i sportu w naszym życiu to jest przesłanka do tego, żeby skonsultować się ze specjalistą. Jeżeli odczuwamy nieprzyjemne emocje w obszarze zachowań związanych z jedzeniem, jeżeli dużo uwagi koncentrujemy na tym obszarze to jest powód do niepokoju. Jeżeli nasza zachowania charakteryzują przymus, presja, odczuwamy poczucie winy z powodu niezrealizowania planu czy zasad to warto przyjrzeć się temu obszarowi z pomocą specjalisty. Nasze spojrzenie może nie być obiektywne i ostre, bo jeśli towarzyszą nam silne emocje to obraz się zniekształca, dlatego może być potrzebna pomoc i warto z niej skorzystać. Bez względu na opinie innych osób, które nie mają kompetencji do wydawania takich opini.

Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości w obszarze swojego sposobu odżywiania, jeśli zastanawiasz się, czy zaburzenia odżywiania lub zaburzone wzorce odżywiania nie są twoją codziennością, nie zastanawiaj się. Rozwiej wątpliwości albo skorzystaj z pomocy, bo im wcześniej tym lepiej i ta droga będzie łatwiejsza. Zachęcam do kontaktu – możemy popracować wspólnie lub pomogę ci zdecydować się na inny rodzaj wsparcia, jeśli będzie konieczny. Nie czekaj.